W Księdze Rodzaju, czytamy o Bożej obietnicy danej Abrahamowi. Bóg obiecał Abrahamowi, że będzie miał syna, kto będzie jego spadkobiercą. Nasienie Abrahama będzie takie, jak liczba gwiazd. Jednak Boża obietnica dana Abrahamowi nie spełniła się natychmiast, lecz Abraham musiał czekać wiele lat, zanim Boża obietnica się spełniła. Słowo Boże jest pełne obietnic, czasami jednak może upłynąć trochę czasu, zanim Boże obietnice się spełnią. Ale co robisz w międzyczasie, gdy czekasz na Bożą obietnicę?
Boża obietnica dana Abrahamowi
Po tych wydarzeniach słowo Pańskie doszło do Abrama w widzeniu, powiedzenie, Nie bój się, Abram: Jestem twoją tarczą, i twoja niezwykle wielka nagroda. I Abram powiedział, Pan Bóg, co mi dasz, widząc, że jestem bezdzietny, a zarządcą mojego domu jest ten Eliezer z Damaszku? I Abram powiedział, Ujrzeć, nie dałeś mi żadnego nasienia: I, lo, ten urodzony w moim domu jest moim dziedzicem. I, ujrzeć, doszło do niego słowo Pańskie, powiedzenie, To nie będzie twój dziedzic; lecz ten, który wyjdzie z twych wnętrzności, będzie twoim dziedzicem. Wywiózł go za granicę, i powiedział, Spójrz teraz w stronę nieba, i powiedz gwiazdom, jeśli potrafisz je policzyć: i rzekł do niego, Takie będzie twoje nasienie. I uwierzył w Pana; i poczytał mu to za sprawiedliwość (Geneza 15:1-6).
W rozdziałach Księgi Rodzaju 12 I 13, czytamy o Bożej obietnicy danej Abrahamowi. W rozdziale 15, Bóg przyszedł ponownie do Abrahama i przypomniał Abrahamowi o Swojej obietnicy.
Kiedy Abraham otrzymał Bożą obietnicę dotyczącą dziedzica, Abraham dostrzegł mały problem w tym, co naturalne, mianowicie, że nie miał dziecka. Oczywiście, Bóg o tym wiedział, ale Bóg obiecał Abrahamowi, aby mu dał własnego syna. Ten syn Abrahama stanie się jego dziedzicem.
Bóg pokazał Abrahamowi gwiazdy i Bóg obiecał Abrahamowi, aby liczba jego potomstwa była równa liczbie gwiazd. Abraham uwierzył słowom Boga i dlatego, że Abraham uwierzył Bogu, Bóg poczytał mu to za sprawiedliwość.
Pomaganie Bogu
Kiedy Abraham poinformował swoją żonę Sarę o Bożej obietnicy, Sara wiedziała, że nie może mieć dzieci. Dlatego, Sara postanowiła choć trochę pomóc Bogu, ofiarowując Abrahamowi swoją egipską służebnicę Hagar, aby mogła urodzić dziecko Abrahama. Abraham posłuchał Sary i Hagar zaszła w ciążę.
Ale to nie było dzieło Boga, to było dzieło człowieka. Skutek był taki, że gdy Hagar zaszła w ciążę, gardziła Sarą. Sara poszła do Abrahama i poinformowała go o tej sprawie.
Abraham powiedział do Sary, że Hagar była w jej rękach, i co mogła z nią zrobić, cokolwiek ją zadowoliło. Wtedy Sara nie rozprawiła się z Hagar, a Hagar uciekła na pustynię.
W dziczy, Anioł Pański ukazał się Hagar i polecił jej wrócić do Sary i poddać się jej. Obiecał Hagar, że jej potomstwo bardzo się rozmnoży i że jej syn otrzyma imię Izmael.
Hagar wróciła i urodziła Abrahamowi syna; Izmael. Abraham był 86 lat, gdy Hagar urodziła Izmaela.
Przymierze między Panem a Abrahamem
Trzynaście lat później, kiedy był Abraham 99 lat, Pan ukazał się Abrahamowi i zawarł z nim przymierze. Bóg nadał mu nowe imię „Abraham”, zamiast Abrama, ponieważ Bóg chciał uczynić Abrahama ojcem wielu narodów. Na znak tego przymierza, Abraham i każde dziecko płci męskiej musieli zostać obrzezani.
Bóg nadał Sarajowi także nowe imię; Sara, ponieważ On będzie jej błogosławił i uczyni ją matką narodów. Obiecał, że Sara urodzi Abrahamowi syna.
Sara była 90 lat, a Abraham miał już prawie 100 lat, więc Abraham zaczął się śmiać i chciał pomóc Bogu, sugerując, że Izmael będzie synem przymierza, ale Bóg nie potrzebował pomocy Abrahama.
Bóg miał już plan. Znany był jego plan, jeszcze przed stworzeniem ziemi. Bóg nie żartował, ani też nie popełnił błędu, obiecując Abrahamowi syna. Nie tylko obiecał Abrahamowi syna, ale dał także Abrahamowi imię: Izaak.
Syn obietnicy i Jego przymierza będzie z Izaakiem, a nie z Izmaelem. Ale Bóg obiecał Abrahamowi, aby błogosławił także Izmaela.
Po jakimś czasie, Pan ukazał się Abrahamowi ponownie i obiecał Mu, że powróci za rok i że Sara urodzi mu syna. Sarah przysłuchiwała się rozmowie i zaczęła się śmiać w duchu. Bóg usłyszał śmiech Sary i wiedział, że Sara wątpiła w Jego słowa. Dlatego Bóg powiedział, „Czy jest coś zbyt trudnego dla Pana??”
Dla Pana nie ma nic zbyt trudnego
Ale dla Pana nie ma nic zbyt trudnego! I tak się stało, to rok później, Sara urodziła syna; Izaak. Kiedy urodził się Izaak, Abraham był 100 lat.
To zajęło 25 lata, zanim spełniła się Boża obietnica. Bóg powołał Abrahama, kiedy był 75 lat i dał mu obietnicę potomstwa. Po tym, Pan ukazał się Abrahamowi kilka razy. Za każdym razem Bóg przypominał Abrahamowi o Swojej obietnicy. Ale Abraham stał się starszy, tym trudniej było uwierzyć Bogu w obietnicę. Nawet Sara próbowała pomóc Bogu, ale Bóg nie potrzebował żadnej pomocy.
W międzyczasie, Abraham pozostał wierny Panu. Nie szemrał i nie narzekał. Abraham był posłuszny Panu i przestrzegał Jego przykazań i pozostał wierny Bogu.
Co by się stało, gdyby Sara nie wtrąciła się w Boży plan?. Jaka byłaby sytuacja na Bliskim Wschodzie?
Czekaj na Bożą obietnicę i nie wtrącaj się
Ważne jest, aby czekać na Boże obietnice. Uwierz w Boga i Jego Słowo, bądź cierpliwy i nie wtrącaj się. Nie pomagaj Bogu, ani trochę. Bo niewielka ilość może zrujnować wiele. Być może otrzymałeś obietnicę od Pana, ale jeszcze nie widzisz, że coś się dzieje. Jeśli jesteś tą osobą, to wyciągnij wnioski z tej historii, naucz się cierpliwości i czekania.
Co robisz w międzyczasie, gdy czekasz na Bożą obietnicę? Powinniście budować się na waszej najświętszej wierze, i czyńcie to, co wam Pan nakazał. Trwaj w Jego Słowie, módlcie się i miejcie z Nim komunię.
Trzymaj się Pana i trwaj w Bożej obietnicy. Nie wątp, ale pozostań wierny.
Ważne jest, abyście się nie wtrącali i nie próbowali pomagać Bogu, bo to może się na Tobie zemścić.
Kiedy Bóg dał mi obietnicę, kilka miesięcy później coś się wydarzyło i widziałem, że obietnica zaczyna się spełniać. byłem bardzo podekscytowany! Wydarzyły się niesamowite rzeczy!
“Mozesz poczekać?”
Wtedy Pan zapytał mnie, czy mogę poczekać. Odpowiedziałem całym sercem, TAK. Ale nie wiedziałem, jak długo musiałem czekać. Po tych słowach, nic się nie stało 3 lat i chociaż obiecałam Panu, że mogę poczekać, Zacząłem się trochę niepokoić. Chciałem, żeby Boża obietnica się spełniła.
Kiedy podzieliłem się tą historią z osobą wierzącą, osoba doradziła mi podjęcie działań. Posłuchałem rady tej osoby i zrobiłem to, co mi kazała. Zaraz po tym jak to zrobiłem, co ta osoba mi poradziła, Poczułem się okropnie. Wiedziałem, że to nie w porządku i że wszystko zepsułem.
Wtrąciłem się w Boży plan, co nie było mądrym posunięciem. Zamiast czekać na Bożą obietnicę, czekać na Pana i być cierpliwym, jak obiecałem Bogu, Wziąłem sprawy w swoje ręce, spodziewając się, że mi się to uda. Powinienem był trwać przy Bożej obietnicy, a w międzyczasie modlić się i wierzyć w Jego Słowo. Było mi bardzo przykro! Do dziś, ciągle czekam. Nie wiem, ile to zajmie, ale teraz wiem jedno: mam czas. Wszystko czego chcę, to tylko jedna rzecz: Chcę Jego wola musi się spełnić w moim życiu.
To, co wydaje się niemożliwe dla człowieka, jest możliwe dla Boga
Wielkość Boga objawia się w rzeczach, które wydają się niemożliwe dla człowieka. Wiara oznacza wiarę w Boga i oczekiwanie niemożliwego. Podobnie jak Abraham i Sara, którzy byli, w oczach człowieka, za stara, żeby począć i urodzić dziecko, lecz moc i wielkość Boga zapanowały nad wszystkim i sprawiły, że tak się stało.
Uwierz więc w Niego, skoncentruj się na Nim i czekaj… nawet jeśli zajmie to dużo czasu. Nie rób nic głupiego, ale poczekaj. Trzymaj się Bożej obietnicy, pozostań Mu wierny, i wierz, że On to sprawi!
„Bądź solą ziemi’
