Номҳои наҷотбахши Худо

Дар як блоги қаблӣномҳои офаринандаи Худо мухокима карда шуданд. Дар ин блогпост номҳои наҷотбахши Худо муҳокима карда мешаванд.

Яҳува – "Ман ҳамон ҳастам"

Ва Худо ба Мусо гуфт, Ман ҳамон ҳастам: ва Ӯ гуфт, Ба банӣ-Исроил чунин бигӯй, Ман Маро назди шумо фиристодаам. Ва Худо боз ба Мусо гуфт, Ба банӣ-Исроил чунин бигӯй, Худованд Худои падарони шумо, Худои Иброҳим, Худои Исҳоқ, ва Худои Яъқуб, маро назди шумо фиристод: ин номи Ман то абад аст, ва ин ёдгории Ман барои ҳамаи наслҳост (Хуруҷ 3: 14-15)

Зеро ки Ман Худованд ҳастам, тағир намеёбам (Малокӣ 3:6)

Ях (Яҳ номи муқаддас) ихтисораи Яҳува

Худованд қувват ва суруди ман аст, ва Ӯ наҷоти ман шуд: Ӯ Худои ман аст, ва барои ӯ манзил омода хоҳам кард; Худои падарам, ва ӯро сарафроз хоҳам кард (Хуруҷ 15:2)

Зеро у гуфт, Зеро ки Худованд қасам хӯрдааст, ки Худованд бо Амолеқ аз насл ба насл ҷанг хоҳад кард (Хуруҷ 17:16)

Падари бепадар, ва довари бевазанон, Худо дар макони муқаддаси худ аст (Забур 68:5)

Бигзор ҳар чизе ки нафас дорад, Худовандро ҳамду сано гӯяд. Худовандро ҳамду сано кунед (Забур 150:6)

Ях-Элохим – Худовандо

Ту ба баландӣ баромадӣ, асирро ба асирӣ бурдӣ: ту барои мардон тӯҳфаҳо гирифтаӣ; бале, барои исёнгарон низ, то ки Худованд Худо дар миёни онҳо сокин бошад (Забур 68:18)

Яҳ-Яҳува – Худованд Яҳова

Инак, Худо наҷоти ман аст; ман бовар мекунам, ва натарсед: зеро ки Худованд Худованд қуввати ман ва суруди ман аст; вай низ наҷоти ман шуд (Ишаъё 12:2)

Ба Худованд то абад таваккал кунед: зеро ки дар Худованд Худованд қуввати ҷовидонӣ аст (Ишаъё 26:4)

Яҳува - Элохим – Худованд Худо, Офаридгор

Инҳо наслҳои осмонҳову заминанд, вақте ки офарида шудаанд, дар рӯзе ки Худованд Худо замину осмонро офарид (Ҳастӣ 2:4)

Яҳува-Элохим-Сабаот – Худованд Худои лашкарҳо

Эй Парвардигори лашкарҳо, дуои маро бишнав: гӯш диҳед, Эй Худои Яъқуб. Села (Забур 84:8)

Суханони ту ёфт шуданд, ва ман онҳоро хӯрдам; ва каломи Ту барои ман шодӣ ва шодии дили ман буд: зеро ки ман бо номи Ту хонда шудаам, Эй Парвардигори лашкарҳо (Ирмиё 15:16)

Иегова-Эльон – Худованди Таоло

Ман Худовандро мувофиқи адолаташ ҳамду сано хоҳам гуфт: ва исми Худованди Таолоро ҳамду сано хоҳанд хонд (Забур 7:17)

Яҳува-Гиббор – Худованд тавоно аст

Худованд чун марди тавоно берун хоҳад омад, мисли марди ҷангӣ ҳасадро барангехт: вай гиря мекунад, бале, гурриш; вай бар душманони худ галаба мекунад (Ишаъё 42:13)

Иегова-Хосену – Худованди офаринандаи мо

Ё чӣ тавр, биёед саҷда кунем ва таъзим кунем: биёед дар пеши Худованди офаринандаи худ зону шавем (Забур 95:6)

Яҳува-Ҷире – Худованд ризқ медиҳад

Ва Иброҳим номи он маконро Яҳува Ҷире номид: чунон ки то имруз гуфта мешавад, Дар кӯҳи Худованд он зоҳир хоҳад шуд (Ҳастӣ 22:14)

Яҳува-Канна – Худованде, ки ҳасад мебарад

Ба онҳо саҷда накун, на ба онҳо хизмат кунед: зеро ки Ман Худованд Худои ту ҳастам, Худои ҳасаднок (Хуруҷ 20:5)

Зеро ки ҳеҷ худои дигареро напарастед: барои Худованд, ки номаш Рашк аст, Худои ҳасад аст (Хуруҷ 34:14)

Ба онҳо саҷда накун, на ба онҳо хизмат кунед: зеро ки Ман Худованд Худои ту ҳастам, Худои ҳасаднок (Такрори Шариат 5:9)

Иегова-Мекаддескум – Худованде, ки тақдис мекунад

Ба банӣ-Исроил низ сухан гӯй, гуфта, Ба ростӣ шанбеҳои Маро риоя хоҳед кард: зеро ин нишонае дар байни ману шумо дар тӯли наслҳои шумост; то бидонед, ки Ман Худованде ҳастам, ки шуморо тақдис мекунам (Хуруҷ 31:13)

Ва фароизи Маро риоя кунед, ва онҳоро иҷро кунед: Ман Худованде ҳастам, ки туро тақдис мекунад (левизодагон 20:8)

Иегова-Нисси – Худованд Парчами ман аст

Ва Мусо қурбонгоҳ сохт, ва номи онро Иегованисси номид (Хуруҷ 17:15)

Яҳува-Раҳ (Раҳ) – Худованд Чӯпони ман аст

Худованд чӯпони ман аст; намехохам (Забур 23:1)

Яҳува-Рафа – Худованде, ки шифо мебахшад

Агар ту ба овози Худованд Худои худ боғайрат гӯш диҳӣ, ва он чи дар назари Ӯ дуруст аст, хоҳад кард, ва ба аҳкоми Ӯ гӯш хоҳад дод, ва тамоми фароизҳои ӯро риоя кунед, Ман ҳеҷ яке аз ин бемориҳоро бар ту намегузорам, ки ман ба сари мисриён овардам: зеро ки Ман Худованде ҳастам, ки туро шифо мебахшад (Хуруҷ 15:26)

Яҳува-Сабаот – Худованди лашкарҳо

Ва ин шахс ҳар сол аз шаҳри худ мерафт, то ки дар Шилӯ ба Худованди лашкарҳо саҷда кунад ва қурбонӣ кунад.. Ва ду писари Элӣ, Ҳофни ва Финҳос, коҳинони Худованд, дар он ҷо буданд (1 Самуил 1:3)

Кист ин Подшоҳи ҷалол? Парвардигори лашкарҳо, ӯ Подшоҳи ҷалол аст (Забур 24:10)

Хаймаҳои ту чӣ қадар меҳрубонанд, Эй Парвардигори лашкарҳо (Забур 84:1)

Бале, гунҷишк хонае ёфт, ва фурӯ бурда лона барои худ, дар он ҷо вай метавонад кӯдаки худро бигузорад, ҳатто қурбонгоҳҳои ту, Эй Парвардигори лашкарҳо, Подшоҳи ман, ва Худои ман (Забур 84:3)

Худованд-Яҳува-Сабат – Устоди Лордҳо

Бигзор онҳо интизори ту набошанд, Эй Парвардигори лашкарҳо, ба хотири ман шарм кун: Бигзор онҳое ки Туро меҷӯянд, ба хотири Ман хиҷил нашаванд, Эй Худои Исроил (Забур 69:6)

Яҳува-Шалом – Худованд сулхи мо

Ва Ҷидъӯн дар он ҷо барои Худованд қурбонгоҳе сохт, ва онро Яҳовашалом номид: то имрӯз дар Офраи Абиазрииён аст (Доварон 6:24)

Яҳува-Шамма – Худованд он ҷост, ҳамеша ҳозир

Он тақрибан ҳаждаҳ ҳазор чора буд: ва номи шаҳр аз он рӯз чунин хоҳад буд, Худованд он ҷост (Ҳизқиёл 48:35)

Яҳува-Шафат – Худованд довар аст

Бинобар ин ман бар зидди ту гуноҳ накардаам, вале ту ба ман ситам мекунӣ, ки бо ман ҷанг кунам: Худованди Довар имрӯз дар байни банӣ-Исроил ва банӣ-Аммӯн Довар хоҳад буд (Доварон 11:27)

Иегова-Цидкену – Худованд адолати мо

Дар айёми ӯ Яҳудо наҷот хоҳад ёфт, ва Исроил бехатар сокин хоҳад шуд: ва ин аст номи Ӯ, ки бо он вай хонда мешавад, Худованд адолати мо (Зеро 23:6)

Яҳува-Еҳушуа-Христос – Худованд Исои Масеҳ (Наҷотдиҳандаи Яҳува тадҳин шудааст)

Ва ӯ писаре хоҳад зоид, ва ту исми Ӯро Исо хоҳӣ гузошт: зеро ки Ӯ қавми Худро аз гуноҳҳояшон наҷот хоҳад дод (Матто 1:21)

Зеро ки имрӯз барои шумо дар шаҳри Довуд Наҷотдиҳанда таваллуд шудааст, ки он Масеҳи Худованд аст (Луқо 2:11)

Ва ин аз ҷониби Рӯҳулқудс ба ӯ ошкор шуд, ки маргро набинад, пеш аз он ки Масеҳи Худовандро надида буд (Луқо 2:26)

Худованд ба Парвардигорам гуфт, Ту ба дасти рости Ман бинишин, То душманонатро зери пои ту гардонам. Пас, бигзор тамоми хонадони Исроил аниқ бидонанд, ки Худо ҳамон Исоро офаридааст, Ӯро шумо маслуб кардаед, ҳам Худованд ва ҳам Масеҳ (Амалҳо 2:35-36)

ки вай дар Масеҳ ба амал овардааст, вақте ки Ӯро аз мурдагон эҳьё кард, ва дар ҷойҳои осмонӣ ӯро ба ямини худ гузор, Дуртар аз ҳама подшоҳӣ, ва қудрат, ва тавоно, ва ҳукмронӣ, ва ҳар номе, ки ном дорад, на танҳо дар ин ҷаҳон, балки дар он чи ки оянда аст. (Эфсӯсиён 1:20-21)